Guacamelee 2

Iets meer dan een jaar geleden schreef ik op onze site, toen nog GameCensor, een betoog over waarom Guacamelee een vervolg goed kon gebruiken. De metroidvania-stijl van de game, gepaard met de art style en de gortdroge humor maakten dat de game voor mij een speciaal plekje had. Nu, na lang wachten, mogen we aan de slag met Guacamelee 2. Heeft het de eerste game weten overtreffen?

In 2013 kwam indie studio Drinkbox Studios met een van hun eerste grotere games: Guacamelee. De game zat qua design simpel in elkaar: 2D brawling gecombineerd met puzzel-platforming in een jasje van metroidvania level design. Voeg hier nog een sausje van flauwe humor en Mexicaanse worstelaars aan toe en dat geeft effectief een vermakelijke game. Nu, vijf jaar later, komt de indie ontwikkelaar met het vervolg. Tijd om het luchador-masker opnieuw aan te trekken en op bezoek te gaan bij Juan.

Heilige guacamole

Gaucamelee 2 begint zeven jaar na het einde van Guacamelee. Nadat Juan Calaca verslagen heeft, kan hij de dochter van El Presidente bevrijden en is er tijd voor romantiek. Zeven jaar en twee kinderen later heeft Juan zijn carrière als Luchador ingeruild voor een carrière in het destilleren van tequila en zijn de spierballen omgewisseld voor een stevige bierbuik. Dat Juan niet meer in topconditie is, is een understatement. Dit is echter ook niet nodig, want het leven is vredig en fantastisch.

Dit verandert echter snel wanneer de realiteit uit elkaar begint te vallen. Al snel wordt Juan door zijn geit-achtige mentor door verschillende dimensies van de Mexiverse (ja, de mexicaanse multiverse) geleid, om erachter te komen waarom de realiteit in verval is. Hier ontmoet je de nieuwe grote slechterik Salvador. Een Luchador die gek geworden is in zijn gretige zoektocht naar meer macht. Zijn laatste doelwit: de heilige Guacamole.

Om toegang te krijgen tot deze goddelijke guacamole, moet hij drie relikwieën verzamelen. De oude goden beseften echter het gevaar dat kon opspelen als de guacamole in de verkeerde handen zou vallen. In hun poging om dit zo lastig mogelijk te maken, is er een mechanisme opgezet dat de realiteit laat ontbinden wanneer de drie stukken bij elkaar komen. Tijd dus voor Juan om zijn machtige Luchadorsmasker opnieuw aan te trekken en zijn jeugdige krachten te herwinnen om zo de realiteit in stand te houden.

Into the Mexiverse

Zo gezegd, zo gedaan. Juan wordt weer de spierbonk die we kennen en gaat op pad. Hoewel onze held dus weer in topvorm is, mist hij wel weer de speciale krachten die hij aan het einde van de vorige game had verzameld. Het is aan jou om deze in de loop van de game weer te verzamelen en zo sterk genoeg te worden om het op te nemen tegen Salvador.

Deze krachten zitten verspreid in de gamewereld en kom je gedurende het verhaal tegen. Naast de krachten die er al waren in de vorige game, zijn er in Guacamelee 2 nog een paar extra krachten toegevoegd. Dit zijn in het bijzonder vaardigheden die je alleen kunt gebruiken wanneer je in je kippenvorm zit. Ja echt waar, je kunt veranderen in een kip en hiermee dan ook vechten.

Net als in de vorige game zijn je krachten goed te gebruiken in zowel de combat als het platformen. Sterker nog, je moet de krachten volledig beheersen, wil je de platformgedeelten succesvol afsluiten. Vooral richting het einde van de game kunnen deze best wel pittig zijn, maar nooit is het te moeilijk.

Hetzelfde idee in een nieuwe jasje

Naast die paar nieuwe krachten is er nu ook een nieuwe passieve skill-tree. Hierdoor kun je je aanvallen sterker maken, kun je meer stamina of health krijgen of verdien je meer geld. Je kunt deze skills kopen door genoeg geld te sparen. Dit geld krijg je dan weer door het bevechten van monsters en het vinden van schatkisten. Veel voegt het niet toe, maar het geeft je wel wat meer gevoel van progressie in de gameplay.

Verder is bijna alles hetzelfde. De art style is (gelukkig) net zo simplistisch en prachtig gebleven. Ook is de humor (godzijdank) nog altijd even flauw en neemt de game zichzelf vooral niet te serieus. Zo is er later in de game een grot te vinden die gevuld is met oude memes in een Mexicaans jasje. Mocht je hier niet van houden, dan kun je dit stom vinden, maar gelukkig hou ik hier wel van en zat ik het meeste van de tijd met een brede grijns de game te spelen.

De humor is ook bijzonder goed getimed. Op de juiste momenten met de juiste intervallen krijg je weer een flauwe grap. Juist omdat het niet aan de lopende band aan je wordt gevoerd, blijft het vers en vermakelijk. Daarnaast komen er ook verschillende hommages voorbij aan andere klassieke games. Zo kom je in het Fighter Street Mexiverse een auto tegen die je in elkaar moet timmeren, wat natuurlijk een grote knipoog is naar Street Fighter 2. Zo zijn er nog wel een aantal momenten die je vrolijk doen opkijken, die ik niet ga verklappen.

Weinig gebreken

Zoals met alles is niks perfect, al benadert Guacamelee 2 wel de grens van zijn haalbare perfectie. De game is kleurrijk, met atmosferische muziek. De gameplay is strak, met interessante mechanics. Het verhaal is leuk opgebouwd, met vrolijke, flauwe humor. Het enige gebrek dat ik heb kunnen ontdekken, is dat de controls af en toe een beetje zweverig kunnen zijn.

Omdat de game veel gebruikmaakt van platforming mechanics, waar je veel verschillende acties in relatief korte successie moet uitvoeren, zou het optimaal zijn als de controls perfect werkten. Dit is helaas soms niet het geval, omdat je gebruikmaakt van de analog-stick op je controller. Hierdoor gebeurt het een paar keer tijdens het gamen dat er iets anders op het scherm gebeurt, dan wat eigenlijk jouw bedoeling was. Dit is niet een heel groot probleem, maar wel iets dat de perfectie van de game in de weg zit.