Marvel’s Spider-Man

Insomniac Games en Marvel hebben de handen ineen geslagen om een van de bekendste superhelden naar de PlayStation 4 te brengen. Spannende tijden, want de held is in het verleden vaak verkeerd neergezet in games. Insomniac Games weet met Marvel’s Spider-Man echter precies de juiste snaar te raken en houdt de connecties naar de stripboeken en films perfect in balans.

Meerdere keren dachten ontwikkelaars dat ze goud in handen hadden met hun versie van Spider-Man. Helaas kwamen er maar enkele pareltjes uit in de afgelopen jaren. Spider-Man: Friend or Foe en Spider-Man: Battle for New York waren door hun vlakke gameplay nou niet echt om over naar huis te schrijven. Daarentegen was Spider-Man 2, vernoemd naar de gelijknamige film, een fijne toevoeging aan de reeks, maar ook Web of Shadows raakte de kern van wat Spider-Man een herkenbaar personage maakt.

Balanceren op een zijden draadje

Laten we meteen mijn grootste angst adresseren. Ik was namelijk bang dat de game qua verhaal niet zoveel om handen zou hebben. Vette, soepele gameplay, mooie graphics, maar een matig verhaal is vaak de combinatie in games. Ik kan met een gerust hart zeggen dat het verhaal meer dan in orde is. Het begin van onze superheld kennen we inmiddels wel. Nerd Peter Parker wordt gebeten door een radioactieve spin en krijgt daardoor allerlei gave superkrachten gerelateerd aan spinnen. Muren beklimmen, snelle reflexen of zware objecten tillen, het gaat Peter allemaal makkelijk af.

Insomniac heeft daarom de keuze gemaakt om Peters leven te laten zien in zijn twintiger jaren. Spider-Man is inmiddels al acht jaar een begrip in New York, maar privé houdt Peter zijn hoofd net boven water. Hij is op zoek naar rolmodellen in zijn directe omgeving. Zo werkt hij bij een bekend lab met een mentor, helpt hij tante May met het verzorgen van daklozen en probeert hij een ‘normaal’ leven op te bouwen. Om het geheel nog extra moeilijk te maken, krijgen we ook zijn relatie met Mary Jane Watson mee. Deze twee tortelduifjes hebben namelijk even een pauze ingelast, maar praten wel nog met elkaar.

Tussen alles door is Peter ook nog eens een superheld. Het komt dus regelmatig voor dat hij snel weg moet om een overval tegen te houden of wordt hij ongerust opgebeld met de vraag waar hij blijft. De balans tussen superheld en zoekende twintiger is perfect in beeld gebracht. Je voelt de spanning tussen Peter en zijn omgeving, waardoor hij soms balanceert op een zijden draadje om alles in goede banen te leiden. Gelukkig krijgt Peter Parker evenveel aandacht als Spider-Man, wat hem een stuk menselijker maakt.

Niet alleen brute kracht

Hoe interessant Peter Parker ook is, het rondslingeren door New York staat op nummer één. Je bent een superheld dus moet je lekker veel slechteriken in elkaar beuken en de NYPD een handje helpen. Het eerste waar ik aan moest denken bij het vechten, was aan de Batman Arkham-games. Je wordt overvallen door een groep criminelen en met allerlei combo’s en ontwijk-acties maak jij ze een kopje kleiner. Het fijne aan Spider-Man is zijn web shooter. Hiermee kan hij bijvoorbeeld snel ontwijken, een vijand naar zich toe trekken, een spinnenweb afvuren of met een speciale combo zijn vijand knock-out slaan.

Vooral deze speciale combo’s zijn een lust voor het oog. Zo kun je na een hoeveelheid focus te hebben opgebouwd een vijand direct uitschakelen. Dit doet Spidey bijvoorbeeld door in de lucht te springen, zijn web op het gezicht van de vijand te vuren, deze naar zich toe te trekken en met een trap in de maag terug naar het asfalt te sturen. Er zijn flink wat verschillende speciale aanvallen die willekeurig worden uitgevoerd. Je zult dus niet tien keer achter elkaar hetzelfde zien.

Naast je eigen aanvallen kun je ook de omgeving gebruiken. Zo ligt er genoeg materiaal in New York om deze rond je hoofd te slingeren richting een vijand. Veel vijanden hebben een bepaalde manier om ze sneller te verslaan. Zo moet ik een grotere vijand eerst met spinnenwebben inwikkelen voor ik überhaupt schade kan doen. Een vijand met een schild moet ik eerst zien af te leiden en eentje met wapens kun je het beste eerst ontwapenen. Hoe verder je in de game komt, hoe meer combo’s je kunt ontgrendelen met vaardigheidspunten.

Naast de kruimeldieven zijn er natuurlijk ook de bekende superschurken. Helaas kan ik niet alles onthullen, maar vijanden als Shocker, Scorpion, Rhino, Electro en Vulture kun je wel verwachten. Al deze schurken hebben gelukkig ook een eigen aanpak. Het kan dus nooit zo zijn dat je een baas simpelweg verslaat door op wat knoppen te rammen. Shocker bijvoorbeeld heb ik kunnen verslaan door zijn wapens tegen hem te gebruiken. Door zijn aanvallen vielen er stukken van de omgeving naar beneden. Deze stukken kon ik met mijn web naar hem toe slingeren, waardoor hij zijn verdediging liet vallen. Tegen het einde trok ik een grote kroonluchter van het plafond om hem klem te zetten. Deze gevechten zijn vermakelijk. Zelfs sommige quick-time-events voelen gepast en worden nooit een op een herhaald bij een ander gevecht.

Je eco-vriendelijke buur

Hoe leuk het in elkaar meppen van superschurken ook is, soms heb je behoefte om je medemens een handje te helpen. Zo zit New York boordevol activiteiten. Deze activiteiten worden nooit door je strot geduwd, maar vinden subtiel hun weg naar je tijdens het verhaal. Uiteraard kun je genoeg mensen in nood helpen, overvallen stoppen of vluchtende criminelen te pakken nemen, maar de spelwereld laat je soms ook de geweldloze kant van Spidey belichten.

Zo moest ik bijvoorbeeld in het verhaal een klein lab op een dak onderzoeken. Deze zogeheten Research Labs zijn door Harry Osborn neergezet om de buurt te helpen. Als goede vriend van Harry wil Peter natuurlijk maar al te graag helpen. Zo moest ik bij een research-missie de smog in de stad meten door er doorheen te slingeren. Bij een andere missie moest ik een speciaal mengsel over het water gooien omdat de vispopulatie sterft en weer bij een andere moest ik ervoor zorgen dat een gebouw niet in brand vloog door de ventilatie te repareren. Dit klinkt enorm suf en saai, maar werkt verbazingwekkend goed. Ik heb alle research-missies gedaan en er was maar eentje ongeveer hetzelfde.

Naast de labs zijn er ook rugzakken die verspreid liggen door New York. Deze rugzakken heeft Peter in zijn puberteit verstopt en zitten vol memorabilia. Zo vond ik zand van Sandman, een menukaart van het restaurant waar Peter zijn eerste date had en rubberen handschoenen waarmee Spider-Man ooit gevochten heeft. Elke rugzak vertelt een stukje over de jeugd van Peter en voegt daadwerkelijk wat toe. Na flink wat rugzakken vroeg ik mij hardop af: Hoe komt een puber aan al die rugzakken? Zelfs deze vraag werd al gauw beantwoord, maar dat mag je zelf gaan uitzoeken als je de game gaat spelen.

Buiten de rugzakken en labs heb je ook allerlei basissen waar je vijanden in elkaar moet slaan, een zoektocht naar inbreekster Black Cat kunt starten en challenges waar een schurk je vaardigheden test. Een erg leuk element vond ik de fotomomenten. Door New York zijn verschillende belangrijke fotoplekken. Zo kun je een foto maken van The Empire State Building, maar zijn er ook Marvel-elementen toegevoegd. De Avengers-toren valt hierbij het meeste op, maar ook het Sanctum Sanctorum uit Doctor Strange wist ik te vinden.

Van stripboek naar game

De omgevingen zitten grafisch erg goed in elkaar. Zo is New York onderverdeeld in acht districten. Elk district heeft zo zijn eigen stijltje en herkenningspunten. De kleine details als muurschilderingen zijn erg leuk om tegen te komen. Bij een wereldstad als New York moet je de straten natuurlijk ook vullen. Er lopen genoeg mensen rond en er rijden allerlei soorten auto’s rond. Helaas merkte ik dat bij hoge snelheden de textures niet allemaal geladen waren.

Zo zag ik regelmatig een muur wazig, maar kwam ik dichterbij dan schoot het ineens in detail. Deze texture popping haalde me soms een beetje uit de beleving. Ook zijn er maar een aantal verschillende mensen in de straten van New York. Nu snap ik dat je niet duizend verschillende mensen kunt maken, maar als ik door een straat loop waar ik acht dezelfde mensen zie, dan vraag ik mij af wat er in het water van New York zit.

Tijdens de gehele speelsessie is de game één keer vastgelopen en moest ik een missie opnieuw doen omdat er een vijand vast zat in een gebouw. De kans is groot dat deze bugs bij de Day One-patch al zijn opgelost. Toch moet ik toegeven dat ondanks deze kleine smetjes, de game loopt als een malle. Ik heb nergens vertragingen gehad of momenten waar de game even moest laden. De enige laadtijden waren tussen cutscenes of waar ik een gebouw in ging. Zelfs deze laadtijden waren niet meer dan tien seconden.

Uit de mottenballen

Spidey kun je ook weer in verschillende kostuums hijsen, wat maakt dat de link naar de stripboeken het grootst is. Naast het standaardkostuum heb je onder andere het nieuwe pak met witte spin, het pak uit Spider-Man: Homecoming, de Iron-Spider en een aantal ‘onbekende’ pakken om het geheel aan te vullen. Het mooie aan deze pakken is het feit dat ze hun eigen speciale kracht hebben. Zo heeft het ene pak een drone als hulpje, kun je met een ander beter sluipen en is er een waardoor je sterker bent. Deze krachten kun je om de zoveel minuten inschakelen. Vind je de drone geweldig, maar het pak niks? Dan kun je de kracht ook op een pak naar keuze plaatsen. Deze functie maakte mij erg blij. In het verleden kwam ik maar al te vaak tegen dat ik extra verdediging nodig had, maar ik het pak niet om aan te zien vond.

Marvel’s Spider-Man is een sterke game geworden. Het verhaal greep mij direct aan door de spanningen tussen Peter en MJ, maar ook door de pijn die hij nog steeds meedraagt van oom Ben. Daarnaast weet Miles Morales op emotionele wijze het verhaal binnen te dringen. Bij geen enkele missie heb ik mij verveeld en de afwisseling voelde precies goed. Of het nou rondslingeren was als Spidey of rondsluipen als Peter of Mary-Jane, alles klopt. Het slingeren en vechten voelt soepel aan en nergens krijg je het gevoel dat je de touwtjes niet meer in handen hebt. New York is daarnaast prachtig vormgegeven boordevol kleine referenties en ben je wel even zoet met alle zijmissies. Het belangrijkste is dat de game echt een genot is om te spelen. Voor zowel nieuwkomers als fans is er genoeg te halen en laat de game je in je eigen tempo van alles genieten.