In zombiegames draait het vaak maar om één ding: jou in leven zien te houden. De rest van de mensheid doet er niet zoveel toe, aangezien het grootste deel toch al veranderd is in strompelende zombies, kijk maar naar games als Dead Rising, DayZ of Dead Island. Hoe ga je echter te werk als je plots niet meer alleen je eigen hachje moet redden, maar ook die van lotgenoten met alle problemen van dien? Die vraag staat centraal in State of Decay 2, Undead Labs’ zombiegame en managementsimulator.

Undead Labs maakte in 2013 furore met State of Decay: een open wereld zombiegame waarbij het niet alleen ging om zelf overleven, maar ook om het onderhouden van een gemeenschap. Het verzamelen van eten, medicijnen en brandstof was net zo belangrijk als het afslachten van honderden zombies. Met de originele ervaring en de kennis van de Xbox One met de Year One-edition onder de riem heeft de studio besloten een nieuwe poging te wagen, met als resultaat deze sequel. Een sequel die heel nauw in de voetstappen van het origineel volgt.

Laat je inenten

De uitbraak van een virus is nog steeds gaande in de Verenigde Staten, of is net begonnen, dat is niet helemaal duidelijk. State of Decay 2 geeft namelijk geen uitleg over wanneer de game zich afspeelt. Wat we wel weten is dat jij en je buddy op de vlucht zijn voor een groep zombies wanneer je bij Camp Osprey aankomt, een militaire basis die duidelijk een tijdje heeft gediend als opvang voor mensen die weggejaagd zijn door de ondoden.

Die mensen zijn ondertussen al lang verdwenen. Wat overblijft is een lege basis met enkel nog wat zombies en genoeg materialen om een paar dagen te overleven. Tenminste: dat is wat je denkt voordat je buddy wordt aangevallen door een zombie met bloedrode ogen. Geen goed teken natuurlijk, helemaal wanneer je buddy al bijna direct last krijgt van de koorts. Wat blijkt: sommige van de zombies hebben een agressiever gen van het virus te pakken en dragen nu de Blood Plague. Inderdaad, de pest: Zombie Edition.

Dit alles kom je te weten wanneer je twee andere overlevenden in het kamp tegenkomt: een militair en een arts die onderzoek doet naar de Blood Plague. Hoewel in eerste instantie alle hoop verloren lijkt te zijn, heeft de arts een tegengif. Eén nadeel: dat tegengif is natuurlijk niet op de basis te vinden. Dus trekt het viertal eropuit, op zoek naar een nieuwe thuisbasis en een tegengif.

Verzin zelf maar wat

Met die inleiding komt het voorgeschotelde verhaal ook praktisch direct ten einde. Waar het origineel je nog een bepaalde structuur liet doorlopen, is de sequel een stuk minder lineair. Na de tutorial en enkele missies is het namelijk echt aan jou om je gemeenschap op te gaan bouwen. Dat is namelijk jouw kerntaak in State of Decay 2: het opbouwen en draaiende houden van een kleine gemeenschap om te zorgen dat alle bewoners het einde der tijden een beetje comfortabeler doorkomen.

Dat je voldoende tijd kwijt bent met het runnen van een kleine enclave is overigens geen teken dat de wereld waarin je speelt ook klein is. Hoewel je in het origineel slechts uit één omgeving kon kiezen, brengt de sequel drie gebieden ten tonele waarin je uit de voeten kunt elk met een vergelijkbare oppervlakte als het gehele gebied uit het origineel, maar elk ook met zijn sterke en zwakke kanten. Daarnaast moet je kiezen waar je jezelf wilt vestigen. Verplaatsen kan, maar dan moet je jouw originele nederzetting achterlaten.

Het was dan ook niet gekscherend bedoeld toen ik in de intro de game omschreef als zombiegame c.q. managementsimulator. Je kunt de game namelijk haast in tweeën delen tussen de tijd die je bezig bent met het afslachten van zombies en de momenten dat je jouw mensen tevreden moet houden. Daarbij hebben beide onderdelen hun charmes, maar ook hun mindere kanten.

Heads will roll

Vanaf de eerste momenten in de game zijn er zombies die jou graag als ontbijt, lunch en avondmaal zien. Iets wat jij liever wilt voorkomen natuurlijk, want leven is op zich best fijn, dus zul je jezelf op alle mogelijke manieren moeten verdedigen. Overleven zul je, of je dat nu met een schroevendraaier, een honkbalknuppel of een pistool doet. Dat gaat echter niet vanzelf, want met een zombie-uitbraak blijkt plots alles schaars te zijn.

Vechten of vluchten is in State of Decay 2 dan ook een vraag die je jezelf regelmatig moet stellen. Wanneer een zombie alleen is, maakt het niet zo veel uit. Die kun je makkelijk hebben. Twee gaat ook nog wel, maar drie wordt al lastig. Wanneer er plots een horde van zes tot tien zombies voor je neus staat, dan is het moment aangebroken om het op een sprintje te zetten. Overmoedigheid kan letterlijk je dood worden en even resetten zit er echt niet in. Hoe cru het ook klinkt: dood is dood in State of Decay 2.

Een game over-scherm kom je dan ook nergens tegen, of je moet het heel erg verpesten. Wanneer jouw personage doodgaat, schakelt de game namelijk automatisch over naar een ander personage in je enclave. Dit kan je buddy zijn die op dat moment bij je was of, als je stom genoeg was om alleen weg te gaan, iemand op de thuisbasis. Dat er geen game over-scherm komt wanneer je doodgaat betekent overigens niet dat er geen consequenties aan zitten.

Een bachelordiploma in facilitair management

Wanneer je sterft blijven er namelijk mensen achter. Het klinkt op zich redelijk logisch, maar je zou het soms bijna vergeten. Mensen die door moeten met hun toch al niet heel rooskleurige leven. Als dat leven steeds grauwer wordt, heeft dat op den duur ook impact op de gesteldheid van je enclave. Chagrijnige mensen maken sneller ruzie en depressieve mensen zijn niet productief. Daarom moet je er in State of Decay 2 ook alles aan doen om je gemeenschap productief en efficiënt te houden, want alleen zo overleef je samen de apocalypse.

De game lijkt in veel gevallen dan ook op een eindeloze fetch quest, want je bent nooit klaar met het verzamelen van spullen om je thuisbasis draaiende te houden. Doe je een missie, dan word je vaak beloond met rugzakken vol met eten, brandstof, munitie en medicijnen. Help je een nabijgelegen enclave, dan kun je met ze ruilen voor wapens, explosieven en reputatie. Heb je voldoende reputatie, dan kun je jouw basis weer uitbreiden, met als resultaat dat je weer meer eten, brandstof en andere spulletjes op kunt slaan.

Wat je echter tijdens missies verdient is lang niet voldoende om je enclave draaiende te houden, dus zul je ook regelmatig tussen de missies door eropuit moeten om spullen te verzamelen, of om bijvoorbeeld huizen overspoeld met zombies weer veilig te maken. Allemaal zaken die nodig zijn om het moreel hoog te houden, iets wat veel geduld en energie vergt, zowel in de game, als in de realiteit.

Samen sta je sterk

State of Decay 2 begint klein: jij en je buddy in een wereld vol zombies. Beetje bij beetje groeit je enclave en komen er steeds meer mensen bij, maar toch blijft er iets ontbreken: een medespeler. In het origineel stond je er helemaal alleen voor, maar in de sequel brengt Undead Labs daar verandering in. Je kunt namelijk met in totaal vier spelers de wereld induiken en de omgeving een stukje veiliger maken.

Daarbij heeft de studio gekozen voor het drop-in-drop-out-principe: de eerste speler nodigt de andere spelers uit, waarna zij naar de enclave van speler 1 worden gestuurd. Het is dus niet zo
dat je met maximaal vier mensen een enclave gaat opbouwen, maar dat je continu verder bouwt aan de gemeenschap van één persoon. Dat is wel met een kanttekening, want de game heeft doorlopende progressie.

Het heeft dus altijd zin om materialen te verzamelen terwijl je een vriend helpt in de apocalypse. Wanneer je namelijk na een missie terugkomt bij de thuisbasis van een medespeler, kun jij jouw spullen daar ook achterlaten. Die spullen worden daarna moeiteloos teruggestuurd naar je eigen basis, zodat je zelf medicijnen, munitie en benzine kunt gebruiken wanneer je weer alleen de wereld in moet. Samenwerken heeft dus zeker nut, zelfs als de motieven wat egocentrisch zijn.

In een State of Decay

Er is dus meer dan genoeg te doen in State of Decay 2 en dat alles voor de schamele prijs van 30 euro. Op zich een koopje hoor ik je zeggen. Dat wil niet zeggen dat er geen addertje onder het gras zit. Zeg maar gerust een anaconda, want de game zit nog vol met bugs. Bugs die je met een Early Access-game nog kunt wegmoffelen, maar niet met een full release.

De bugs in de game zijn in alle vormen en maten te vinden. Kleine dingen zoals deuren die visueel nog open staan, maar volgens de game dicht zijn en waar je dus niet doorheen kunt, zombies die je met je wagen plat wilt walsen, maar van beton lijken te zijn en je auto in tweeën splijten, maar ook grotere zaken, zoals instabiele multiplayerservers. Zoals je in onze livestream hebt kunnen zien, werd ik in een periode van twee uur minstens zes keer uit de game gegooid.

Daarnaast lijkt de Xbox One-versie nog instabieler te zijn dan zijn pc-broertje. Regelmatig wil de game op de console iets in gaan laden, waarna de game blijft hangen. Dit kan gebeuren wanneer je de game opstart of wanneer je gewoon aan het spelen bent en toevallig net een ander gebied in loopt. De enige oplossing op dat moment is de game afsluiten en helemaal opnieuw opstarten. Dit zijn slordigheden die het spelen van de game veel zwaarder maken dan dat het zou moeten zijn. In State of Decay 2 is het overleven tijdens een zombie-uitbraak zowel digitaal als in de realiteit erg vermoeiend.