Pillars of Eternity 2: Deadfire

Je ziel is voor een groot deel opgeslokt door de god Eothas. Je wordt ‘wakker’ in de In-Between, het rijk tussen het leven en de dood. Daar begint jouw avontuur in Pillars of Eternity 2: Deadfire, als ronddwalende ziel die een praatje gaat maken met een groepje andere goden die niet zo blij zijn met Eothas. Met de opzwepende muziek op de achtergrond weet je dat het zo ver is: tijd om Eothas te vinden, je ziel te redden en de wereld te bevrijden van Eothas’ greep.

Pillars of Eternity 2: Deadfire van Obsidian Interactive is een vervolg op het in 2015 verschenen Pillars of Eternity. De game zet een traditionele, strategische RPG neer die flink wat content te bieden heeft. De vraag is nu natuurlijk of gamers hier op zitten te wachten. Een heel strategische game met een verhaal dat ongeveer veertig uur duurt en waarbij er dan ook nog een hele berg side quests te doen is klinkt geweldig, maar gaat de game op den duur niet vervelen als de game vertraagd wordt voor de strategie?

Varen in de Deadfire Archipelago

Na je onderonsje met de goden vind je jezelf terug in je lichaam, klaar om op Eothas te jagen. Dit lichaam kun je in een character creation maken, maar je kunt hem ook inladen vanuit het eerste deel van de game. Het verhaal van de twee delen loopt namelijk vloeiend in elkaar over, waarbij je met je originele, uitgespeelde save file door kunt spelen in Pillars of Eternity 2. Als je het eerste deel niet hebt gespeeld, dan kun je aan de hand van een aantal dialoogopties een karakter samenstellen, waarbij die keuzes betrekking hebben op wat je in het eerste deel gedaan zou hebben. Let wel op: door het missende deel van je ziel, zul je toch weer op level 1 moeten beginnen.

Deze dialoogopties, die we ook in andere games voorbij zien komen, hebben meteen effect op de gameplay en hoe NPC’s met jou omgaan. Je ras, class, geloof en alle keuzes die je maakt blijven van invloed tijdens de hele game. Sommige NPC’s hebben misschien een hekel aan Dwarves, anderen vinden grappige mensen leuker dan mensen die graag bedrog gebruiken en ga zo maar door. Dit geldt ook voor je party members, dus let er wel op dat je geen ruzie krijgt binnen je team. Pillars of Eternity 2: Deadfire weet op deze manier heel goed duidelijk te maken dat al je keuzes ertoe doen, hoe klein ze in het begin ook lijken en dat is voor een RPG natuurlijk fantastisch.

Eothas wie?

Het verhaal van de game begint eigenlijk in de originele Pillars of Eternity. Je ontdekt dat je een Watcher bent, een persoon die zielen kan zien en met deze kan communiceren om ze naar het hiernamaals te helpen of juist niet. Zonder al te veel te spoilen word jij als speler de eigenaar van de burcht Caed Nua. Aan het einde van het eerste deel ontwaakt de doodgewaande Eothas, de god van het licht en de wedergeboorte, onder jouw burcht, waarbij hij jouw hele burcht vernietigt en alle zielen in de buurt opslokt om zijn rampage te starten. Jij overleeft het nauwelijks, maar bent wel een groot stuk van je ziel kwijt, die nu deel is van Eothas.

Hoewel het verhaal heel goed wordt opgezet in deel één, lijkt het verder in deel twee toch een beetje op de achtergrond te raken. Door de hoeveelheid content is het soms moeilijk om je zoektocht naar Eothas te vervolgen, aangezien je misschien wel in een familie-oorlog terechtkomt die opgelost moet worden, of dat je een vermiste persoon moet opsporen. Dit is van de ene kant jammer, de dreiging van Eothas en het zorgvuldig opgezette verhaal worden hierdoor ondermijnd door de open wereld en keuzevrijheid die de game je voorschotelt. Daar tegenover staat natuurlijk dat deze vrijheid je laat doen wat je wilt, wanneer je dat wilt en dat levert zoveel avonturen op dat het het verlies van het verhaal wel waard is.

Vechten voor je ziel

Het vechtsysteem in de game is vrijwel identiek aan het systeem uit de eerste game. Je bestuurt een groep van maximaal vijf karakters. Aan het begin van een encounter pauzeert het spel en kun je al je karakters orders geven. Dit levert een grote vertraging in de game, maar die vertraging heb je hard nodig. Wanneer je het spel hervat, gaan je karakters met deze orders de strijd aan met de vijand. Hierbij zul je wel moeten nadenken, want als je een AoE-aanval doet op een bepaald gebied en de vijand rent uit dat gebied, dan zul je het spel weer moeten pauzeren, de aanval moeten verplaatsen en dan weer moeten hervatten. Het gevechtssysteem is daardoor heel strategisch en pauzeren is nog nooit zo belangrijk geweest in een RPG. De grootste verandering in het combatsysteem ten opzichte van het eerste deel is het verwijderen van Stamina, dat ‘tijdelijke schade’ beschreef. Deze stamina moest een soort uitputting beschrijven, maar leidde vooral vaak voor verwarring, aangezien het gelinkt was aan je HP. Was Stamina laag, dan kon je HP niet verder gevuld worden dan je Stamina was. Nu is alles gewoon samengevat in je HP, wat het systeem een stuk duidelijker maakt.

Naast dit klassieke, strategische potje knokken kun je ook de zee op. Aangezien het verhaal zich afspeelt in de Deadfire Archipelago zijn er dus een hele hoop verschillende eilanden te bezoeken. Om je van eiland naar eiland te begeven, krijg je na een aantal quests de beschikking over een boot. Behalve dat je je met deze boot over het water kunt verplaatsen, kun je er ook mee vechten, want waar veel kleine eilanden zijn, zijn natuurlijk heel veel piraten. Voor deze gevechten heb je breed gezien twee opties.

De eerste optie is een soort text-based gevecht. Hierbij vecht je turn-based tegen de vijand, waarbij je opties krijgt als richting de vijand varen, je boot een kwartslag draaien en het afvuren van je kanonnen. Ook deze gevechtsoptie is heel strategisch, maar doordat het text-based is, is het een stuk minder spectaculair. Zelf ga ik daardoor vaak ook liever voor de iets directere aanpak: zo dicht mogelijk naar de vijand toe varen en de boot enteren. Daarna vecht je op de twee boten in het normale vechtsysteem tegen de crew van de tegenstander.

De game spreekt

Wat mij het eerst opviel toen ik de game opstartte, was de muziek. De soundtrack van Pillars of Eternity 2: Deadfire is geweldig, waarbij er ook muziek uit het eerste deel van de serie wordt gehaald. Wanneer je de game opstart, weet je dat je in bent voor een avontuur dat veel met zich mee gaat brengen. Ook tijdens de game weet de soundtrack zich goed aan te passen aan je omgeving, waarbij de stad andere muziek heeft dan een gevecht, maar dat ook een tavern anders klinkt dan een badhuis. Het geeft je net dat extra beetje immersie dat ik kan waarderen.

Dan nog een groot positief punt: de voice acting. De teksten van veel belangrijke karakters zijn ingesproken en je zult dan ook vaak aan de stem alleen al kunnen horen wie er spreekt. Ook veel van de verhalende stukken zijn ingesproken, wat toch net even dat beetje extra geeft ten opzichte van een lap tekst. De karakters leven hierdoor echt op en hun persoonlijkheid komt duidelijk naar voren in de intonatie van bepaalde woorden of zinnen. Zo is het meteen duidelijk dat Xoti de religieuze persoon is, die nog wel eens zweverig over kan komen, terwijl Serafen de scheldende zeeman is. Ook op zee komt dit heel sterk naar voren in de zeemanslieden die gezongen worden tijdens het varen. Het geeft je toch net iets meer het gevoel dat je de karakters leert kennen.