Als je de naam Omega Force laat vallen, gaat er bij een select groepje gamers een belletje rinkelen. De studio maakt al sinds jaar en dag furore met de Dynasty Warriors-serie, waarmee het een kleine maar solide fanbase heeft ontwikkeld. De studio snapt echter ook wel dat hun ‘historische’ hack-and-slash-reeks niet iedereen evenveel aanspreekt, en is dan ook niet bang om een uitstapje te maken. Dat zagen we in 2014 al terug in Hyrule Warriors en dit jaar doet de studio het nog een keer dunnetjes over met Fire Emblem Warriors. De vraag is of enkel de introductie van een nieuw universum voldoende is om de Warriors-serie spannend te houden.

Men grapt wel eens: wanneer je één Warriors-game hebt gezien, heb je ze eigenlijk allemaal wel gezien. Eigenlijk slaat men hiermee de spijker op zijn kop, want ook Fire Emblem Warriors zal voor fans van de serie vooral heel bekend aanvoelen. Het is dan ook het Fire Emblem-gedeelte waarmee de game probeert te vernieuwen, maar daarin lijkt hij niet altijd te slagen. Voordat we, net als in de game, direct naar de climax springen, moeten we het echter eerst even over de basics hebben.

Voor Aytolis en voor de vriendschap!

Maak kennis met het koninkrijk van Aytolis: een rustig en idyllisch land, aangestuurd door de vriendelijke koningin Yelana. Het is echter niet koningin Yelana die in de spotlights staat, maar haar twee kinderen: prins Rowan en prinses Lianna. Wanneer er op een dag namelijk plots duistere portalen in de lucht openen, vallen er tientallen, zo niet honderden monsters zonder aankondiging uit de lucht. Wanneer de koningskinderen ook het contact met hun moeder kwijtraken, is het aan Rowan en Lianna om de grote mensen-schoenen aan te trekken en het koninkrijk te redden.

Natuurlijk hoeven de jonge prins en prinses dit niet alleen te doen. Met de vreemde portalen die over heel het land zijn geopend, zijn er namelijk ook verschillende helden in Aytolis beland. Helden uit Fire Emblem-games zoals Shadow Dragon en The Blazing Blade maken hun opwachting, al komt het merendeel vooral uit de recentere games. Zo zijn 17 van de 25 karakters bij de release van de game uit Fire Emblem Awakening en Fates. Het is dus vooral een feest van herkenning voor gamers die recentelijk nog de 3DS hebben opgepakt.

Puur ter opvulling

Hoewel het ensemble personages zeker vermakelijk is, is dat niet hetgeen waar Fire Emblem-fans voor komen. Het verhaal lijkt echter een nagedachte te zijn geweest voor Omega Force. Het verhaal, dat toch het beste als flinterdun is te omschrijven, dient namelijk puur als middel om de verschillende gevechten aan elkaar te knopen, in tegenstelling tot de gemiddelde Fire Emblem-game. Daar staat het dramatische verhaal juist vaak op de voorgrond.

Dit wordt al helemaal schrijnend tijdens het enige stukje van de lineaire verhaallijn dat zich op splitst in twee routes. Terwijl je op dat moment twee totaal verschillende verhaallijnen denkt te krijgen, krijg je echter twee keer een viertal missies die praktisch hetzelfde zijn. Alleen de personages en locaties zijn veranderd. Het ergste: je moet per se beide routes spelen, waardoor je letterlijk van cliché naar cliché hakt. Vooral als fan van Fire Emblem is het verhaal dan ook op momenten te slecht om aan te kijken.

Vijanden, overal vijanden

Wanneer het verhaal uitmondt in een gevecht, merk je waar de focus heeft gelegen voor Omega Force. De slagvelden worden namelijk bezet door (of eerder bezaaid met) tientallen dan wel honderden strijders. Aan jou natuurlijk de schone taak deze allemaal uit de weg te ruimen, wat dan wel weer voor het grootste gedeelte vloeiend verloopt. Dit gebeurt natuurlijk allemaal met flitsende aanvallen, waarbij er regelmatig tientallen vijanden door de lucht vliegen, met paard en al.

Daarbij moeten we wel lof toekennen aan Omega Force, want de studio weet enorme aantallen vijanden op het scherm te toveren. Zeer regelmatig lijken de vijanden zo ver als het oog rijkt te staan, vaak puur als fodder voor je zwaard, bijl, of magie (het blijft immers Fire Emblem). Daarbij kon het weleens gebeuren dat er een framedipje naar voren kwam, maar dat kwam maar mondjesmaat voor. De technische prestatie is dan ook zeker indrukwekkend, maar de visuele afwisseling blijft nog staan als een verbeterpunt.

Natuurlijk is het genadeloos afslachten van duizenden manschappen een prettig tijdverdrijf, maar het draagt weinig bij zonder duidelijk doel. Vaak komt dit in Fire Emblem Warriors neer op het veroveren van forten, om daarna mini-bazen uit te schakelen en uiteindelijk de eindbaas van het level te verslaan. Daarbij komen soms nog wat extra voorwaarden kijken: bescherm onschuldige burgers, voorkom dat extra manschappen aan het centrale front komen of stop de vijand voordat ze jouw thuisbasis veroveren.

De strategische laag

Natuurlijk kun je roepen dat de personages van Fire Emblem genoeg zijn om deze fusie te verantwoorden, maar de fan van de strategy-serie verwacht natuurlijk meer. Daarom heeft Omega Force een aardige poging gedaan om ook het strategische element van de langlopende serie in Fire Emblem Warriors te verwerken. Dat is vooral te zien in de terugkeer van herkenbare systemen, zoals het opbouwen van relaties tussen personages voor een betere samenwerking en het aansturen van de troepen.

Spelers van recente Fire Emblem-delen zullen ongetwijfeld bekend zijn met het partnersysteem (hoe ben je anders die games doorgekomen?!). Daarin werken twee personages samen, waarbij het tweede personage als ondersteuning dient tijdens gevechten. Zo kan de tweede speler een extra aanval doen, of de vijand tegenhouden wanneer die een aanval wil doen. Dit systeem is praktisch compleet overgenomen in Warriors, waarbij je moeiteloos kan schakelen tussen twee speelbare personages, ze in kan schakelen voor een extra aanval of je beschermen voor een vijandelijk zwaard of ander wapentuig.

Daarnaast is het mogelijk om jouw troepen commando’s te geven vanuit een ‘strategisch overzicht’ van de kaart. Zo kun je taken geven aan personages om samen te werken middels het partnersysteem, mag je troepen naar specifieke locaties sturen om ze te veroveren, of kun je ze opdragen om een locatie te verdedigen. Helaas zijn de computergestuurde personages niet bijster slim, waardoor ze het altijd voor elkaar weten te krijgen om de meest onhandige route te nemen of vijanden compleet te negeren.

Dit kan dan ook weer voor zorgen dat strijders van het slagveld af moeten, want het Perma Death-systeem (bekend uit de serie) is ook aanwezig. Al mag dat hier tussen hele grote aanhalingstekens worden gezet, aangezien van een echt Perma Death-systeem geen sprake is. Ja: wanneer je op Classic Modus speelt en een personage sneuvelt, is dat personage niet meer te gebruiken. Tot op het moment dat je echter voldoende cash en items hebt om ze weer tot leven te wekken. Volgens mij moet Omega Force nog even opzoeken wat Perma Death nou echt inhoudt.

Weinig om het lijf

Als je moet kiezen wat het grootste verwijt is richting Fire Emblem Warriors, dan is dat toch het feit dat de game niet zo heel veel om het lijf heeft. De singleplayer van het verhaal kost je maximaal zo’n 8 uurtjes om doorheen te racen, zelfs wanneer je probeert alle extra doelen ook te behalen.

Daarnaast is er een History Mode waarin je in bekende scenario’s uit de andere games wordt geplaatst. Waar er in eerste instantie nog de hoop was dat deze gevechten waren nagemaakt, maar dan voor 3D, kwam ik bedrogen uit. In plaats daarvan dient dit enkel om je in nog meer missies te gooien die vrij zinloos aanvoelen, zoals het uitschakelen van zoveel mogelijk tegenstanders in een vastgesteld tijdslimiet.

Het is dan ook jammer dat dit alles is wat er beschikbaar is. Er is een season pass te koop die additionele content zal bieden, maar op het moment lijkt dat meer te draaien om extra personages en outfits dan verhalende content. Het geheel voelt dan ook vooral mager aan, iets wat zonde is voor een game waar momenteel de ‘volle mep’ voor wordt gevraagd.