South Park: The Fractured But Whole

De wereld gaat kapot. Criminaliteit is aan het stijgen en de straten vervallen steeds dieper in chaos en wanorde. Wanneer iemands geliefde verdwijnt, kan hij het niet meer aan en besluit hij er iets aan te doen. Dit doet hij niet voor zichzelf, maar voor het volk. De vermiste geliefde in kwestie is een lelijke kat genaamd Scrambles en onze held is een basisschoolscholier verkleed als een wasbeer.

Welkom in South Park: the Fractured But Whole, waarin alle slechte grappen gemaakt worden, maar dit oké is. Als er één ding is dat South Park Digital Studios met The Stick of Truth heeft bewezen, is het wel dat je met heel veel weg kunt komen, mits de uitvoering goed is. Bij het spelen van South Park: The Fractured But Whole kun je dit natuurlijk ook verwachten, maar brengt de game daarnaast genoeg nieuwe elementen in om te blijven boeien of is het meer van het zelfde? Trek je felgekleurde ondergoed maar aan, want we gaan eropuit in South Park.

Dictatoriale Cartman

South Park: The Fractured But Whole is de directe opvolger van the Stick of Truth, maar de setting is compleet anders. Waar je je in the Stick of Truth begeeft in een uit de kluiten gewassen Dungeons & Dragons-spel, draait het in South Park: The Fractured But Whole allemaal om superhelden en hun franchise. Hoe het spel deze radiale focus-shift verantwoordt, is vrij uniek en behoorlijk meta. De personages zijn nu eenmaal allemaal kinderen uit groep vier en wanneer Cartman besluit dat hij geen zin meer heeft in het fantasy-gebeuren, gaat iedereen maar mee in zijn unilaterale besluit.

Cartman heeft overigens wel een tweede motief: geld. De lelijke kat, Scrambles, is vermist en de vinder krijgt een beloning van honderd Dollar. Samen met stel andere kinderen uit zijn klas stelt hij Coon & Friends op, een superheldenfranchise met verrassend veel overeenkomsten met superhelden uit het DC- of Marvel-universum. Natuurlijk is Cartman niet de enige die de oproep heeft gezien. Er is ook een tweede superheldenteam ontstaan: the Freedom Pals.

Uiteraard is dit alles een grote parodie op onder andere de o-zo succesvolle superheldenfranchises die nu aan de orde zijn en in deze trend wordt het verhaal ook steeds complexer en absurder. Mix dit met de normale dosis absurdheid die South Park sowieso al bezit en je krijgt een bijzondere cocktail van onderbroekenlol en politiek getinte satire.

Rare luchtjes

In dit game kruip je wederom in de huid van ‘the new kid’. In de eerste game was je al niet zo communicatief en dit wordt in deze nieuwe game steevast door getrokken. In het begin van de game is the New Kid nog de koning en verslaat hij met één klap een machtige draak, maar na het besluit van ‘the Coon’ (Cartman) komt deze machtspositie te vervallen. Natuurlijk wil je gewoon mee blijven spelen met je nieuwe vrienden en zodoende krijg je een rol  binnen de superheldenfranchise van Coon & Friends.

Dit wordt je niet in dank afgenomen, maar uiteindelijk mag je meedoen als superheld en wat is een superheld zonder back-story.  Echter, in plaats van dat je deze zelf mag bedenken, bepaalt the Coon deze narratief. In zijn korte monoloog beschrijft hij de donkere nacht waarin je je krachten ontdekt. Je beschermt jouw huis tegen inbrekers en je wordt daarna geconfronteerd met het feit dat je vader seks heeft met je moeder. Ja, dit is het soort humor dat je door de hele game kunt verwachten.

Hoe het ook zij, je bent nu een superheld en je mag zelf kiezen wat voor een superheld dat is. Initieel kun je kiezen uit drie presets van aanvallen die je kunt gebruiken tijdens de combat, maar in totaal kun je via multi-classing nog drie andere soorten aanvallen kiezen. Op deze manier kun je de drie aanvallen en een ultimate attack kiezen die het beste passen bij jouw speelstijl.

Hoewel je veel van je personage zelf kunt kiezen, is er één ding dat je niet kunt kiezen en dat is gelijk ook je ware superkracht: jouw scheten. The new kid laat scheten van ongekende proporties en dat ook nog eens volledig op commando. Het duurt dus niet lang voordat je onofficieel wordt omgedoopt tot Buttlord.

Vechten voor je zakgeld

Afijn, als heer der konten trek je dus door de straten van South Park om criminaliteit te bestrijden en missies uit te voeren. Dit bestrijden van criminaliteit komt in principe altijd neer op lekker matten met één of andere groep basisscholieren, strippers, krab-mensen, Italiaanse koks of andere willekeurige personages die we kennen uit de animatieserie.

Hoewel de missies dus niet altijd even origineel zijn, is de combat erg goed gedaan. De turn-based combat die we ook zagen in de vorige game zet zich voort, maar South Park: The Fractured But Whole voegt hier een dimensie aan toe. Je kunt de helden van je party een bepaalde afstand bewegen en vervolgens per beurt één aanval doen. Hoe je je party opbouwt, is ook naar eigen keuze. De klasgenoten hebben allemaal hun eigen specialiteiten en rollen op het slagveld.

Nadat je een gevecht hebt volbracht, krijg je een bepaalde hoeveelheid experience en afhankelijk van de missie krijg je ook loot. Deze loot kan bestaan uit wisselgeld en items die je gebruikt voor het craften van potions, burrito’s of kleren. Daarnaast krijg je soms artifacts in de vorm van geknutselde fidget-spinners, dobbelstenen of afstandsbedieningen.

Deze artifacts geven een specifieke bonus aan je eigenschappen. Zodoende kun je met behulp van de juiste artifacts de door jouw gekozen speelstijl perfectioneren. Sla je graag mensen in hun gezicht? Doe dan maar een artifact aan dat je sterker maakt. Gooi je toch liever van de verte vuurballen naar anderen, dan is het misschien beter om je te focussen op intelligentie.

Gortdroge humor

Hoe je het ook wendt of keert, de combat is niet bijzonder uitdagend. Dit geldt evengoed voor de kleine puzzels die je moet oplossen om verder te komen in het verhaal. Deze zijn zo ludiek simpel, dat ze de naam puzzel bijna vergooien. Toch verveelt het niet om je in de gamewereld te begeven of om het vijftigste gevecht doen.

Dit komt mede door de grote variatie in het ontwerp van je vijanden. Zoals ik al eerder zei, kom je praktisch iedereen die je kent uit de serie tegen. Dit zorgt ervoor dat de game nieuw aan blijft voelen. Het zorgt er ook voor dat je blijft afvragen: ‘Oh, maar zit dit personage dan ook in de game?’, waarop het antwoord steevast ‘Ja’ is.

Wat dit allemaal mogelijk maakt en ervoor zorgt dat dit in de eerste instantie werkt, is de gortdroge humor die de fundering vormt van deze game. Dit is ook niet zo gek, want South Park als animatieserie is hiermee ook bekend geworden. Toch blijft dit het vermelden waard.

De humor kan erg flauw zijn, maar de manier waarop dit gepresenteerd wordt en hoe dit getimed is, zorgt ervoor dat de grappen en grollen smaakvol blijven. Daarnaast doet South Park: The Fractured But Whole geen moeite om politieke standpunten te vermijden. Zo wordt er snoeihard afgereageerd op de huidige politieke problemen in de VS, zoals racistische politie-eenheden en homo- en transfobie, iets wat veel te weinig gebeurt in games.