The Evil Within 2

Geniet nog maar een paar weken van je goede nachtrust, want vanaf vrijdag 13 oktober is het daar voorlopig mee gedaan. Dan verschijnt namelijk The Evil Within 2. Vorige week reisden Jermaine en Tim af naar Bethesda’s kantoor in Eindhoven om hun zenuwen te testen in een uitgebreide speelsessie met de game.

The Evil Within 2 is het vervolg op de third-person survival horror-game uit 2014. In tegenstelling tot het eerste deel wordt dit vervolg niet geregisseerd door horror-mastermind Shinji Mikami, onder meer bekend van het succesvolle eerste en vierde deel van de Resident Evil-serie. Mikami is wel als producent betrokken bij het project, maar de regie is ditmaal in handen van John Johanas. Om te testen of hij erin slaagt in de voetsporen van Mikami te treden, koppelden wij onszelf vast aan de STEM-machine om een paar uur te vertoeven in een alternatieve dimensie.

Verloren dochter

In The Evil Within 2 kruip je opnieuw in de huid van Sebastian Castellanos, die eveneens de hoofdpersoon was in de eerste The Evil Within. Eén van de veelgehoorde kritiekpunten op het eerste deel was dat Castellanos een nogal eendimensionaal en inwisselbaar personage was. Daarom is er in dit tweede deel voor gekozen om hem een wat persoonlijkere queeste te geven.

Castellanos’ verloren gewaande dochter Lily blijkt namelijk nog in leven te zijn. Zijn voormalig partner Juli Kidman weet hem te vertellen dat zijn dochter in handen is van Mobius. Mobius is de mysterieuze organisatie uit het eerste deel die menselijke breinen gebruikt om alternatieve werkelijkheden te creëren. Lily is echter zoekgeraakt in één van deze zogenaamde STEM-werelden en het is aan Castellanos om zijn dochter terug te vinden.

Verschillen en overeenkomsten

Het begin van de eerste demo die we te spelen kregen, lijkt erg veel op het eerste deel van The Evil Within. Je beweegt je door een lineair level waarin door een akelige sfeer en steeds ziekelijkere beelden een groeiend gevoel van onbehagen wordt gecreëerd. Je hebt nog geen wapen, dus je bent totaal machteloos. Wanneer de dreiging concreet wordt in de vorm van een mismaakt, giechelend monster met een cirkelzaag-arm, zit er dus niets anders op dan weg te rennen.

Zodra je dit eerste gebied verlaat en iets verder komt in de demo begint er ook een groot verschil met het eerste deel op te vallen. De levels zijn aanzienlijk groter opgezet waardoor je ook meer vrijheid krijgt om er doorheen te navigeren. Al vrij snel in de demo kom je in een dorpje terecht, waar je een signaal moet volgen dat de mogelijke locatie van Lily aangeeft. Dit dorpje zit echter helemaal vol met zombies en net als in het eerste deel is munitie bijzonder schaars. Het is dus aan jou om te kiezen wat de beste manier is om ongeschonden door het dorp heen te bewegen.

Grotere vrijheid

Tijdens mijn tocht door het dorp maakte ik een aantal onfortuinlijke keuzes. Zo koos ik ervoor om een kerk binnen te gaan, waar net een zombie-priester met een even walgelijk als onduidelijk ritueel bezig was. Daarbij was mijn aanwezigheid gezien de nogal agressieve ontvangst duidelijk niet gewenst. Wat later besloot ik een stilstaande trein te verkennen. Verderop in de wagon zag ik een zombie zag staan en besloot deze met een sneak attack wel uit te schakelen. Helaas werd ik meteen daarna belaagd door vier andere zombies, die zich in duistere hoeken van de trein verstopt hadden.

Toen Jermaine en ik later onze avonturen van de playthrough bespraken, bleken we allebei totaal verschillende dingen gedaan en gezien te hebben. The Evil Within 2 staat een grote mate van vrijheid toe in het zoeken van verschillende paden door de spelwereld. Ga je zo recht mogelijk op je doel af of besteed je wat meer tijd aan het ontdekken van de omgeving? Beide aanpakken brengen voor- en nadelen met zich mee.

Craften en verzamelen

Eén van de grote voordelen van een meer ontdekkende aanpak, is dat je op die manier veel grondstoffen kunt verzamelen. Hierin toont zich een andere nieuwigheid van The Evil Within 2: het crafting-systeem. Her en der verspreid door de wereld zijn er namelijk bruikbare grondstoffen te vinden waarmee je objecten kunt maken. Zo kun je buskruit vinden om kogels van te maken of bepaalde planten plukken om een injectienaald te vullen met genezende vloeistof.

Daarnaast is het mogelijk om je arsenaal te upgraden. Zo kun je er bijvoorbeeld voor zorgen dat je minder snel hoeft te herladen of dat je wapens meer schade doen. Ook is het net als in het eerste deel mogelijk om Castellanos’ vaardigheden te upgraden door in de psychiatrische inrichting potjes green gel in te leveren en de verpleegster met je hersenen te laten knoeien. Al deze verschillende mogelijkheden zorgen ervoor dat je niet alleen bij het ontdekken van de wereld, maar ook qua speelstijl een grote mate van vrijheid hebt.

Herkenbare elementen

Ondanks alle vernieuwing bevat The Evil Within 2 ook genoeg herkenbare elementen om fans van het eerste deel te kunnen plezieren. Zo is de horror in dit vervolg opnieuw niet alleen gestoeld op schrikmomenten, maar vooral ook op smerigheid. Denk aan een scène waarin een zombiemoeder haar zoontje dwingt een bord grijze ingewanden op te eten, waarbij ze de stukken dood vlees uiteindelijk letterlijk zijn mond inramt. Je moet dus wederom beschikken over een ijzeren maag om van The Evil Within 2 te kunnen genieten.

Een ander element dat is gebleven, zijn de pittige eindbaasgevechten. In het tweede deel van de demo mochten we het tegen twee van deze gedrochten opnemen. Zonder daar al te veel over te spoilen, kan ik zeggen dat beide bazen pittig waren en dat een creatieve aanpak loonde. Zo waren er bij één van de twee bazen veel elementen in de omgeving die je kon gebruiken om hem schade te doen, bijvoorbeeld een lekkende olietank die in de fik gestoken kon worden. De tweede baas werkte dan weer met een timer, wat enorm zenuwslopend is.

Op basis van wat we tot nu toe hebben gespeeld, lijkt John Johanas met The Evil Within 2 een erg interessant vervolg gerealiseerd te hebben. De game brengt een aantal vernieuwingen met zich mee, die goed uit lijken te pakken en door het persoonlijkere verhaal komt Castellanos ditmaal hopelijk wat beter tot zijn recht. Daarbij zijn de gruwelijke sfeer en de hoge moeilijkheidsgraad die het eerste deel zo succesvol maakten bewaard gebleven. Laat die slapeloze nachten maar komen!