Star Trek: Bridge Crew

We zijn door Ubisoft uitgenodigd om Star Trek: Bridge Crew uit te komen testen. Gewapend met VR-goggles en motion-controllers trokken we de virtuele ruimte in om Klingon- en Romulaanse schepen te bevechten.

Na onze korte training  bij Starfleet zijn we er eindelijk klaar voor. De kapitein zit al te zwaaien vanuit zijn stoel en de stuurman is raar naar zijn handen aan het kijken. Tijd om de ruimte in te gaan. Voor Starfleet. Voor de wetenschap. Voor de lol!

Cadet Tactische Officier meld zich

Het blijft me altijd verrassen hoe simpel VR kan zijn. Toegegeven, het grote werk was al voorbereid door Ubisoft. De sensoren waren ingesteld en de headset gesynchroniseerd. Het was hierna dus enkel een kwestie van aantrekken, kort opnieuw kalibreren en spelen maar.

Eenmaal in Star Trek: Bridge Crew krijg je de optie om je avatar aan te passen. Zo is het mogelijk om als man of vrouw te spelen en heb je toegang tot verschillende rassen, namelijk Mensen en Vulcans. Verder heb je de optie om de starfleet trainingen te doorlopen. Er zijn in totaal 4 rollen te bespelen, die allemaal van een spoedcursus voorzien zijn. Deze training is echt wel aan te raden, omdat je anders geen flauw benul hebt hoe de consoles werken. Daarbij komt dat de trainingen per stuk maar ongeveer 15 minuten in beslag nemen.

Wanneer de je training hebt afgerond resteert er maar één ding. De ruimte in trekken. Het liefst zou je dit doen met 3 van je beste vrienden. Maar mocht het zo zijn dat deze niet beschikbaar zijn, kun je het ook bolwerken met je AI collega’s. Anderzijds kun je ook met andere mensen spelen, het spel is namelijk cross-platform bespeelbaar. Hoe het ook zij, met een volledige party kun je participeren aan de campaign missies. Heb je deze al uitgespeeld dan is het mogelijk om “Ongoing Voyages” uit te voeren.

Dit zijn semi-willekeurige missies, waarin je de melkweg in wordt gestuurd met de USS Aegis of de USS Enterprise. Tijdens deze missies kan er vanalles gebeuren. Zo kregen wij de taak om Starfleet collega’s te redden terwijl ze gestrand waren rond een ontploffende ster. Toen we daar aankwamen werden we overvallen door Romulaanse gevechtsschepen. Een andere missie verliep veel rustiger, waarbij we een bepaald ruimtefenomeen onderzochten in een bepaalde sector.

Deze onzekerheid zorgde voor een niveau van spanning onder de leden van het ruimteschip. We wisten nooit wat er ging gebeuren, maar we stonden klaar om in actie te schieten en elkaar te ondersteunen in beklemmende situaties

Immersie in het holodeck

Ik moet eerlijk toegeven, voor dit event was ik behoorlijk sceptisch over de toekomst van VR in games. Ik had al een paar keer eerder een ervaring met VR, maar dit was vooral in combinatie met een tech-demo. Hierdoor had ik het gevoel dat VR in gaming vooral gefundeerd zou worden door gimmicks en dat deze snel zouden vervelen. Vooral in combinatie met motion controls was ik een beetje terughoudend. Het nabije verleden heeft ons geleerd dat motion controls an sich niet de toekomst hadden die we initieel in gedachten hadden.

Uiteindelijk moet ik toch terugkomen op mijn woorden. Nadat alles goed was ingesteld, dook ik de virtuele wereld in. In de 2.5 uur van ons verblijf, was er geen minuut waarin ik dissonantie merkte tussen de speler en de game wereld. De controles waren accuraat, eenvoudig en intuïtief.

De mechanics in de game sluiten goed aan bij het Star Trek universum en hoewel dit een belangrijk aspect van de game was, kon ik dit niet classificeren als een gimmick. Het spel gaat in de kern helemaal niet over knopjes drukken met de motion controls. Waar het bij Star Trek: Bridge Crew allemaal om draait is communicatie en samenwerking.

Getrouw aan de show worden de ruimteschepen in de lucht gehouden door verschillende aspecten. Natuurlijk is er de kapitein en de stuurman, maar er ook de tactische officier en de ingenieur. Geen van hen is minder belangrijk en geen van hen kan zijn werk doen zonder de anderen. Dit zorgt tijdens het spelen voor een samenhorigheidsgevoel waar je U tegen zegt.

Ik speelde tijdens het event met 4 mensen, van wie ik er twee nog nooit eerder had ontmoet. Tijdens de rustige stukken maakten we af en toe een praatje of grapten we naar de ingenieur dat ze niet genoeg power naar de warp drives had gestuurd. Maar zodra we aangevallen werden door 3 Birds of Prey, waren we in focus. We vertelden elkaar wat we moesten weten en kwamen zo tot een goed eind. Door middel van deze interacties voelde het spel enorm bevredigend om te spelen.

Met dank aan Ubisoft is mijn mening over VR in games volledig omgedraaid. Hopelijk kunnen zij ons in de toekomst meer van deze ervaringen bieden.