Dit viel ons op aan de Nintendo Switch 2

Een zonnig Zaandam, een welkom vol applaus en genoeg Switch 2-consoles om het aanwezige publiek zoet te houden. Nintendo heeft met de Switch 2 Experience stevig uitgepakt en ook wij mochten in de rij aanschuiven om Nintendo’s nieuwste welp eens goed te aanschouwen. Met een aantal uur ervaring en tal van demo’s in het achterhoofd, sommen Tom en Kevin op wat hen het meeste opviel aan de nieuwe console.

Nintendo was in Zaandam in full force aanwezig met tientallen consoles en tal van demo’s om te proberen. Als laatste stop in de Europese tour van de Switch 2 Experience kregen we begin mei de kans om toch nog even met de console aan de slag te gaan − een goede vier weken voor de release van de console. Wat viel ons op, of wat viel ons juist tegen?

Lichter, dunner en duidelijker aanwezig

Tom

De Nintendo Switch 2 is circa 30 procent groter dan het origineel, maar zo voelt de handheld niet per se. Het apparaat valt namelijk fraai in de hand, zonder echt zwaar over te komen. Dat zit ‘m vooral in de dikte van het tablet zelf: die is namelijk beduidend dun. Uiteraard hebben we dat niet op de lange duur kunnen testen, maar in onze klauwen vermoeide de Switch 2 geenszins.

Dat heeft mogelijk ook te maken met de herontworpen Joy-Cons. De twee controllerhelften zijn namelijk ook een slagje groter, uiteraard ook deels om goed aan te sluiten bij het grotere tablet, en delen hun knoppen en pookjes subtiel anders in. Dat komt vooral grotere handen en langere vingers tegemoet: in handheld-modus voelt de Switch 2 aanzienlijk minder krampachtig. Het is allemaal nog niet van het formaatje Steam Deck met de aangedikte bolling, maar gamers met grote klauwen kunnen hier significant beter mee uit de voeten. Of-eh, handen dus.  

Daarnaast valt op hoe stevig de Switch 2 voelt. Het lichte gewicht en kunststoffen chassis doen namelijk geen afbreuk aan de rigiditeit. Veel van de oppervlakken van de Switch 2 zijn voorzien van een fijne korrel, met een prima tast en naar vermoeden ook wat krasbestendigheid. De vergrendeling van de nieuwe Joy-Cons stemt nog hoopvoller: die ‘klakken’ nu magnetisch aan het tablet en zijn alleen los te wrikken door een speciaal friemeltje stevig in te drukken. De hele console kan gemakkelijk aan één Joy-Con hangen en verkeerd vergrendelen is ditmaal zo goed als uitgesloten; veel meer kid proof gaat het niet worden.

Het design blijft wat saai

Kevin

Een stuk minder kid proof is het design van de console, of in ieder geval het uiterlijk van de Switch 2. Het guitige design van het origineel is naar de achtergrond verdwenen. De vrolijke kleuren zijn teruggebracht naar details, waarvan je de helft het grootste gedeelte van de tijd niet ziet. In plaats daarvan is het vooral grijs plastic dat de boventoon voert in de vormgeving van de Switch 2. Over kleurrijke accessoires zoals bij het origineel prominent aanwezig waren houdt Nintendo zich nu nog angstvallig stil.

Wel aanwezig op het evenement waren de nieuwe Pro-controllers voor de Switch 2, maar daar werden we toch een beetje stil van. Niet in de positieve zin, mind you. De nieuwe luxe controller voor de console voelde eerder als een goedkope knock-off die je aan je broertje of zusje zou geven als tweede of zelfs derde controller. Ook hier komt dat voor een groot deel door ontwerpkeuzes: het charmante semi-transparante plastic is solide grijs geworden, afgewerkt met een witte bovenkant. Het straalt allemaal geen vertrouwen uit, maar laat je vooral achter met een goedkoop gevoel. Hoewel de controller verder prima in de hand ligt, is het geen onverstandige keuze om de oude Pro-controller gewoon in je collectie te houden.

De muis werkt goed, al blijft zijn usecase klein

Tom

Als er één ding echt uniek is aan de Nintendo Switch 2, is het wel de mogelijkheid om de nieuwe Joy-Cons optioneel als muis in te zetten. In de bevestigingsgleuven zitten optische sensoren verwerkt, waardoor een zijwaarts geplaatste Joy-Con effectief een computermuisje wordt. De sensor werkt preciezer en vloeiender dan we aanvankelijk gedacht hadden, maar onze twijfel resteert: wat moeten ontwikkelaars hier precies mee?

Metroid Prime 4: Beyond zet de muis bijvoorbeeld in als optionele richtapparatuur, maar echt intuïtief voelt dat niet direct. On the fly kan geschakeld worden tussen de invoer van pookjes, gyro-besturing en het optische oogje, maar Metroid Prime is van origine niet echt dát soort first-person shooter geweest. De schietpartijen draaien meer om lock-on mechanieken dan razendsnelle flicks (met nota bene een verticaal muisje), waardoor deze functie alsnog wat wrang af kan steken. Dat kan ook een kwestie van gewenning zijn, maar natuurlijk voelde het nog niet.

Drag x Drive doet meer met de muisinvoer: daar worden beide Joy-Cons op hun zij gelegd om de wielen van een rolstoel te emuleren. In tandem met bewegingsbesturing ontstaat daardoor een virtueel potje rolstoelbasketbal, wat juist wel weer opvallend intuïtief overkomt. Tegelijkertijd lijdt die game mogelijk weer aan het ARMS-syndroom: het idee van unieke besturing is leuk, maar het animo onder het grote publiek is betwijfelbaar. Zeker gezien Drag x Drive wat deprimerend overkomt in stijl en sfeer is het nog maar de vraag of de muisinvoer daadwerkelijk op grote schaal aanslaat. 

GameChat was nergens te bekennen

Tom

Helemaal voor niets sleepten we een blender mee naar Zaandam. Met GameChat belooft Nintendo ons Discord-achtige videogesprekken met uitmuntende noise cancellation op de Switch 2, maar daar was op de preview-evenementen helaas nul blijk van. Op verschillende Switch 2-consoles en -controllers drukten we gretig op die nieuwe C-knop, speciaal voor GameChat in het leven geroepen, maar het bleek telkens tevergeefs.

Dat voelt ergens toch wel weer vreemd. GameChat was immers de functie die Nintendo voorop stelde in de Switch 2 Direct-presentatie. Naast de introductie van muisfunctionaliteiten is dit wat de tweede Switch wezenlijk moet onderscheiden van het origineel. Voor het eerst sinds StreetPass bakt Nintendo weer leuke eigen sociale interactiviteit in op hun consoles, maar vooralsnog communiceert de fabrikant daar zelf maar weinig over, laat staan dat er demonstraties volgen. 

Jammer, want wij hadden graag even een kraakhelder belletje gepleegd terwijl we Mario Kart World spelen én onze huisgenoot verderop een smoothie in elkaar blendt. Die proef nemen we later dan maar een keertje op de som − mij zeker wel bellen. 

Te weinig games voor te veel console

Kevin

Tijdens de Experience was er geen gebrek aan consoles, een fijne verademing en iets wat we elders in het verleden zeker anders hebben gezien. Lang wachten op onze volgende demo zat er dan ook niet in, maar aan het einde van alles moesten we ons toch wel even achter de oren krabben. Want wat was nou echt de moeite waard en wat was er nou echt uniek in de line-up van de Switch 2?

Wat ons betreft is het terug te brengen tot drie primaire titels: Mario Kart World, Donkey Kong Bananza en Metroid Prime 4 Beyond (waarvan de laatste nog geen definitieve releasedatum heeft). Natuurlijk hebben we ook Drag X Drive en de Switch 2 Welcome Tour gezien, maar dat zijn uiteindelijk niets meer dan veredelde tech-demo’s waar Nintendo zich voor moet schamen dat het er geld voor durft te vragen. Geen extreem breed repertoire dus.

Dit probeert Nintendo aan te vullen met upgrades voor bestaande games en een hoop titels van derde partijen, maar vooral dat laatste voelt vooral een beetje als de huzarensalade bij een groots buffet: het is leuk dat het er is, maar niemand gaat er echt naar omkijken. Zowel de Switch 1-games met een upgrade als de third party-titels zijn leuk voor mensen die ze nog niet eerder hebben gespeeld. Hoewel de upgrade van Tears of the Kingdom de game laat voelen als zijn bedoelde versie, heeft het geen zin om mij wakker te bellen voor nog een playthrough; dat schip is gepasseerd.

Tom

Vergeet de GameCube-emulatie niet! Dat valt ergens wellicht ook in het rijtje ‘portfoliootje oprekken’, maar de voortzetting van het klassieke games-aanbod bij Nintendo Switch Online is een fraaie vervolgstap. We slaan er verder niet van achterover, maar het is toch gaaf om klassiekertjes als Super Mario Strikers terug te zien. Oudere code en assets of niet; die game draaide toch wel een stabiele 60 fps in haarscherpe resolutie. 

Prestaties lijken positief, maar wel in de perfecte omgeving

Kevin

Nieuwe games, veel hectiek en een stevige kamertemperatuur − het zal allemaal niet in het voordeel gewerkt hebben van de nieuwe Nintendo-console. Maar desondanks wisten de verschillende Switch 2-exemplaren hun prestaties aardig op peil te houden. Het enige waar de console duidelijk moeite had, waren de in-game gerenderde kaarten van Donkey Kong Bananza. Deze weergeven de omgeving in detail, inclusief alle chaos die je hebt aangericht, en daar stotterde de console toch wel eventjes. Wat dat betreft slechts een kleine smet op de gehele indruk.

Tom

De game draaide over het algemeen vlot genoeg, maar het viel inderdaad wel op dat je het in Bananza ook té bont kunt maken. Het leek erop dat vooral grotere hoeveelheden destructie, verspreid over de complete speelomgeving, de Switch 2 her en der deden zweten. Die framerate dipte daar verder onder de 30 fps. De tweede Switch moderniseert en verdubbelt het aantal CPU-kernen −  en dat is zeker niet de minste prestatiesprong −  maar die rekenkracht blijft duidelijk ook niet eindeloos oprekbaar. Zeker niet in een benauwde perspex kooi.

Kevin

De vraag is natuurlijk hoe dit zich uiteindelijk vertaalt naar de ervaring thuis, want dit was wel het meest dichtgetimmerde scenario voor de spelcomputers. Zaken als het systeemmenu, de eerdergenoemde GameChat-functie en andere systeem-gerelateerde zaken werden hermetisch buiten zicht gehouden. Ook waren sommige consoles zo klaargemaakt dat zelfs de nieuwe Joy-Con’s niet van de console losgekoppeld konden worden. Het is een verrassing dat Nintendo de optie gaf om tot vier spelers te kiezen voor de reguliere Mario Kart World-demo, terwijl er duidelijk maar twee controllers per tv beschikbaar waren.

Het voelde als de ideale omstandigheden voor de console en dat was het misschien ook wel, want uiteindelijk was de Switch 2 Experience vooral een viering van de nieuwe spelcomputers en waar het in de beste vorm voor de dag kon komen. Voor de volledige ervaring moeten we nog een paar weken wachten, maar de eerste smaakmakers waren in ieder geval uitstekend te behappen.

De Switch 2 staat op de planning voor 5 juni 2025, al zijn de meeste pre-orders uitverkocht. Het is dan ook de vraag hoe breed de console bij release beschikbaar is. De console kost in Nederland 469,99 euro los en 509,99 euro in combinatie met Mario Kart World.