Mass Effect – Tussen twee kampen
De afgelopen maand was het Mass Effect voor en Mass Effect na op de redactie. Ook niet helemaal gek als je je bedenkt dat Andromeda onze game van de maand is. De hype was enorm en een flink aantal kon niet wachten tot het de 23ste was, zodat ze eindelijk aan de slag konden met de titel. Ik was daarop een uitzondering. De gehele hype ging langs mij heen, grotendeels omdat ik nog nooit een Mass Effect-game heb gespeeld. Deze maand besloot ik daar eens verandering in te brengen en slingerde het eerste deel aan op mijn pc. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.
De eerste stapjes
Na een korte introductie kreeg ik de besturing over Commander Shepard en kon ik het ruimteschip waarop ik me bevond gaan verkennen. Wat me meteen opviel was de grafische staat van de game. De titel komt uit 2007 en is daarmee tien jaar oud. De game zelf is grafisch mooi verjaard en ik heb de eerste paar minuten dan ook in verbazing rond zitten kijken, ik had niet verwacht dat een game van deze leeftijd er nog zo goed uit zou zien.
Wel moest ik ontzettend wennen aan de besturing. Op zich is deze vrij simpel, maar toch voelde het voor mijn gevoel niet helemaal natuurlijk aan. Het feit dat ik vaker met een controller in mijn handen zit dan dat ik een toetsenbord bestuur, heeft daar zeker mee te maken. Het is in ieder geval maar goed dat Shepard geen blauwe plekken kon krijgen, want ik heb de arme Commander tegen heel veel dingen aan laten lopen.
Nadat mijn verbazing wat gezakt was en ik de besturing een beetje onder controle had, kon de game dan ook echt beginnen. Althans, dat had moeten gebeuren. Voor mijn gevoel was het begin namelijk ellenlang. Er wordt een heleboel uitgelegd en je wordt om je oren gegooid met begrippen, rassen en alle ellende die gaande is in de game. Mijn oren begonnen er een beetje van te suizen en ik was blij dat ik alle uitleg op een gegeven moment kon verwisselen voor het strijdveld, iets wat ik een stuk leuker vond. Gewapend ging ik op mijn eerste missie en vermaakte ik me flink terwijl ik de Geth een kopje kleiner probeerde te maken.
Tweestrijd
Voor mijn gevoel bleef deze tweestrijd de gehele game staan. Een veilige plek, veel praten met anderen, personen toevoegen aan jouw team en vervolgens weer een stukje actie. Overdreven natuurlijk, maar voor mijn gevoel draaide het wel om dit concept.
Het verhaal wordt uiteraard steeds duidelijker Het gevoel dat ze me om de oren gooiden met begrippen die ik niet begreep, werd naarmate de game vorderde een stuk minder. Nu heb je tijdens het praten met andere mensen ook gesprekskeuzes en door steeds meer naar informatie te vragen werd me ook steeds meer duidelijker. Er ontstond een kijk op hoe het universum in Mass Effect gevormd is en wat ze precies van mij verwachtten, in de schoenen van Commander Shepard.
De actie-stukken vond ik zelf een stuk interessanter. Met name omdat het zo ontzettend goed werkte. Het was niet rennen en schieten, maar af en toe goed nadenken over de volgende stap die je zet. De stukken verhaal die je daar tussendoor krijgt, lagen me ook een stuk meer en waren ook leuker om te spelen.
Het concept van twee delen wat ik hierboven beschrijf, is iets dat in de Mass Effect-franchise wordt gebruikt en is er een die door velen geliefd en gewaardeerd wordt. Helaas moet ik bekennen dat ik momenteel nog niet helemaal om ben. De beste beschrijving die ik kan geven, is dat ik de charme absoluut snap, maar het heeft mij nog niet helemaal gepakt. Nu kreeg ik al wel mee dat de eerste Mass Effect het minst geliefd is bij de fans en daarom ben ik ook heel sterk geneigd om aan de slag te gaan met Mass Effect 2. Wie weet kom ik dan nog helemaal terug op mijn mening…