Console-exclusieve games hebben toch altijd iets bijzonders, hoe vaak je ze ook speelt. Denk maar aan series als Mario, Halo of Uncharted. Alle drie zijn ze ontwikkeld met één specifiek platform in gedachte waardoor ze vaak net iets beter uit de verf komen dan een multi-platform titel. Maar die exclusiviteit kan ook rare concepten en mechanismen uitlokken bij ontwikkelaars die spelers vaak met gemengde gevoelens achterlaat. In het geval van Gravity Rush 2 gaan beide vliegers op en dat is niet altijd even gemakkelijk.

New year, new me

Net als in het origineel kruip je in Gravity Rush 2 weer in de schoenen van de goedgemutste Kat. Nog voordat de game echt is begonnen, belandt Kat al in zwaar weer. Een bizarre explosie en een enorme Gravity Storm verder en Kat wordt wakker in Banga Village (ja echt, dat is de naam van de zwevende gemeenschap). Opgenomen in de nomaden-gemeenschap zullen ook Kat en politieagent Syd gewoon hun steentje moeten bijdragen door keihard te werken op de verschillende mijnlocaties.

In Gravity Rush 2 is echter niets wat het lijkt. Vriendschappen, allianties en vijanden veranderen continu en zorgen altijd weer voor verrassingen. Dat merk je direct aan het begin van de game. Hoewel er door producer Keiichiro Toyama een lichtere en vrolijkere wereld was beloofd, krijg je direct grauwe, donkere en saaie gebieden voorgeschoteld. Een lichte teleurstelling, totdat de game na de eerste twee uur van tempo wisselt en je richting de nieuwe stad Jirga Para Lhao wordt gestuurd.

De kloof tussen arm en rijk

Maar ook hier moet je niet uitgaan van alles wat je op het eerste gezicht ziet. De vrolijke, tropische stad heeft namelijk meerdere geheimen achter de vrolijke eettentjes en karakteristieke winkeltjes. Een klassenstrijd tussen arm en rijk wordt sterk benadrukt door de verschillende ‘woonlagen’ van de stad. De rijken wonen op de bovenste eilanden, direct onder het stadsbestuur, in grote villa’s met nog grotere tuinen. De armen daarentegen wonen op de laagste eilanden, in kleine simpele hutjes op elkaar gepropt als vee. Een beeld waar je maar al te vaak mee wordt geconfronteerd, zowel tijdens het reizen in je verhaal als tijdens de vele verschillende missies.

Dat reizen tussen die verschillende eilanden en gebieden kan natuurlijk door simpelweg de trein te pakken, of mee te liften op een luchtboot. Maar dat is niet waar Kat, ook wel bekend als de Gravity Queen, om bekend staat. Kat is namelijk een Gravity Shifter en heeft de volledige controle over haar eigen zwaartekracht. Vallen, vliegen en zweven behoren tot haar standaard takenpakket, met als extra taken het beïnvloeden van objecten en mensen om ze als projectielen te gebruiken.

Spelen met zwaartekracht

Natuurlijk kon Kat dit allemaal al in het origineel en twee games met dezelfde krachten spelen is natuurlijk niet heel spannend. Daarom krijgt Kat gedurende het verhaal verschillende nieuwe krachten in de vorm van twee zwaartekracht-stijlen. Zo krijgt ze de kracht over de zwaartekracht van de maan, de zogeheten Lunar Style. Hiermee wordt Kat zo licht als een veertje, springt ze hoger en verder en kan ze razendsnel vijanden aanvallen. Aan de andere kant is er de kracht van Jupiter, verrassend genoeg de Jupiter Style genoemd. Hiermee heeft Kat een veel hogere zwaartekracht: ze is langzamer, valt stukken sneller maar deelt ook zwaardere klappen uit.

Het wisselen tussen de krachten gebeurt dan weer op ingenieuze wijze: veeg omhoog op de touchpad van je PS4-controller om van Lunar Style gebruik te maken, terwijl een veeg omlaag Jupiter activeert. Een druk op de touchpad en je keert weer terug naar je normale stijl. Een hele simpele manier van wisselen die het perfect maakt om tijdens chaotische gevechten of snelle vliegscènes van stijl te veranderen.

Het mindere camerawerk

Hoewel het wisselen van stijlen uiterst gemakkelijk is, blijkt het besturen van Kat dat in heel veel situaties niet te zijn. De snelheden van Kat kunnen soms hoog oplopen, vooral wanneer ze in Jupiter Style een afdaling maakt. Het team van Japan Studio lijkt daar echter geen rekening mee gehouden te hebben toen ze de verschillende levels en gebieden ontwierpen. Als een niet te stoppen flipperbal schiet je van muur naar muur zonder een enkele vijand te raken. Wanneer dan ook de camera altijd tegen lijkt te werken, vraag je je af waar ze met hun hoofd zaten.

Het is dan ook vooral de camera die de game heel erg lijkt te benadelen en dat is te wijten aan één ontbrekend element: een lock-on systeem. Of er een bewuste keuze is geweest om deze niet toe te voegen, of dat de optie zo diep verstopt zit dat alleen Sherlock Holmes hem kan vinden, weet ik niet. Maar het gemis is enorm. Regelmatig schiet je vijanden voorbij met je krachten doordat de camera plots besluit om de auto-lock op een vijand weg te draaien. Wanneer je dan terug wilt draaien met je camera, draait Kat niet mee waardoor je na verloop van tijd niet meer weet wat onder of boven is. Gevloek en getier gegarandeerd.

Serene rust

Het zijn dan ook vaak de momenten dat je vrij door de lucht kan zweven, zonder vijanden of tijdslimieten, dat je het zwaartekracht-systeem van Gravity Rush 2 het meeste gaat waarderen. Het ontdekken van Banga Village, Jirga Para Lhao en het bekende Hekseville zorgt voor rustgevende momenten en interessante situaties met de bewoners van de steden. Snel van het ene naar het andere eiland zweven in hoge snelheden dankzij de Jupiter Style, of nieuwe locaties ontdekken met de hoge sprongen in Lunar Style, het gaat niet snel vervelen.

Die kleine ontdekkingsreizen door de verschillende gebieden zijn ook meteen de momenten dat de multiplayer van Gravity Rush 2 de kop opsteekt. In geen enkel opzicht is de game een echte multiplayer-titel. Het is niet zo dat je tientallen Kat’s door de lucht ziet zweven, maar daagt je wel uit de stad te leren kennen. Zo krijg je regelmatig de uitdaging om mee te doen aan een schattenjacht: één speler maakt een foto van een locatie en andere spelers moeten ontdekken waar dat punt is. Weten ze het te vinden, dan krijgen ze nieuwe goodies (kostuums, poses, spullen voor in Kat’s eigen huisje) en de kans om zelf een foto te maken voor een zoektocht.

Op die momenten zie je ook eigenlijk pas hoe mooi de game is, alsof het zo uit een stripboek zou komen. De wereld is gehuld in een 70’s-achtige look met hoe men destijds zou denken over robots, kleding en vervoer door de lucht. Waar Jirga Para Lhao is gevuld met lichte en felle tonen, kenmerkt Hekseville zich door zachte pasteltinten zo ver het oog reikt. De hogere eilanden zijn open, ruim en natuurlijk, terwijl de lagere eilanden donker en benauwd aanvoelen. De stedelijke gebieden daarentegen vormen weer een mix van hoge gebouwen, pleinen en verschillende lagen om te bezoeken. Alles uit je hoofd leren is haast onmogelijk, maar een leuke uitdaging is het zeker.

Verborgen kracht

Gravity Rush 2 heeft meer dan voldoende content te bieden, hoewel ook dat op het eerste gezicht niet direct duidelijk zal worden. Wanneer verschillende gamers bij het tonen van de aftiteling de console uitzetten, zullen ze namelijk nog een heel brok aan content missen. Doorspelen na de credits wordt in de titel namelijk rijkelijk beloond met antwoorden op de openstaande vragen die overblijven. Om nog maar te zwijgen over de ruim vijftig sidequests die in Gravity Rush 2 zitten. Al met al goed voor zo’n 30 uur aan gameplay.