Final Fantasy-films – Meer dan alleen games
De Final Fantasy-franchise is misschien wel een van de grootste uit de gamehistorie en met een beetje pech was het na deel één al over geweest. De studio Square stond zo’n 30 jaar geleden op het punt om failliet te gaan en ontwikkelaar Hironobu Sakaguchi wilde nog heel graag een laatste fantasy-rpg maken (vandaar de naam Final Fantasy). De game werd een groot succes en de rest is geschiedenis. Anno 2016 zijn er weer twee games aan het enorme portfolio toegevoegd: de spin-off World of Final Fantasy en natuurlijk Final Fantasy XV die bezig is om alle records te verbreken. Final Fantasy kent echter meer dan alleen games, want er zijn ook een aantal films op de markt gebracht die ook deel uitmaken van de enorme franchise. We geven je een kleine resumé van de belangrijkste drie films.
Final Fantasy: The Spirits Within (2001)
De eerste film is geregisseerd door diezelfde Sakaguchi en het is een op zichzelf staand verhaal. Ver in de toekomst is de aarde verwoest door een mysterieuze buitenaardse levensvorm genaamd Phantoms. Deze schepsels zijn zo dodelijk dat een aanraking al genoeg is om mensen te vermoorden. De overgebleven inwoners van de aarde zitten in hermetisch afgesloten steden om de Phantoms zo ver mogelijk van hen vandaan te houden. Er is echter een manier gevonden om het buitenaards gespuis van de aarde af te krijgen. Als er acht specifieke zielen gevonden worden, kunnen die gezamenlijk de Phantoms verslaan.
The Spirits Within werd nogal lauwtjes ontvangen en zelf was ik ondanks de prachtige CGI niet onder de indruk van de film en dat is jammer, want er is toch flink aan deze film gewerkt. De Engelstalige stemacteurs in The Spirits Within zijn geen onbekende namen, zoals Alec Baldwin en James Woods, en het budget was ongekend hoog, 137 miljoen dollar. Uiteindelijk heeft de film iets meer dan de helft terug weten te verdienen en leek het erop dat niet alles wat een Final Fantasy-sausje heeft gekregen aanslaat.
Final Fantasy VII: Advent Children (2005)
Precies vier jaar na de eerste film verschijnt Final Fantasy VII: Advent Children en vooral die drie tekens achter Final Fantasy maakte de film heel interessant voor veel mensen. Final Fantasy VII uit 1997 blijft volgens veel gamers de allerbeste game uit de franchise en zelfs de allerbeste game aller tijden. De film speelt zich twee jaar na de gebeurtenissen uit de game af. Cloud heeft een mysterieuze ziekte opgelopen en heeft zijn vrienden achtergelaten om ze te beschermen tegen deze ziekte. Toch wordt hij door een oude bekende gevraagd om te helpen met bestrijden van een nieuwe dreiging. Drie figuren, die een fysieke manifestatie zijn van de ziel van Sephiroth (de bad-guy uit de game), hebben een manier gevonden om de antagonist weer tot leven te wekken.
In tegenstelling tot The Spirits Within is Advent Children nooit in de bioscoop uitgekomen, maar direct op DVD uitgebracht. Het is dus heel moeilijk te vergelijken of Advent Children veel meer heeft opgebracht dan zijn voorganger. De recensies waren in ieder geval een stuk beter, al waren ze wel erg wisselvallig. De mensen die de game hebben gespeeld gaan deze film een genot vinden. Het is een feest van herkenning met veel personages uit FF VII inclusief de legendarische Bahamut. Het probleem met deze film was echter ook dat je bijna verplicht was om de game gespeeld te hebben. Het verhaal leunt zo ontzettend op de gebeurtenissen uit Final Fantasy VII dat er voor de “nieuwelingen” geen touw aan vast te knopen is. Gelukkig ben ik wel iemand die de game heeft gespeeld, waardoor ik heb genoten van twee uur lang CGI-spektakel.
Kingsglaive: Final Fantasy XV (2016)
Ook de meest recente game uit de serie heeft een eigen film gekregen. In Kingsglaive worden de gebeurtenissen getoond van voor de game. Het is dan ook een aanrader om de film te kijken voordat je Final Fantasy XV opstart, zodat het verhaal beter overkomt. Kingsglaive gaat vooral over de bloedige oorlog die speelt tussen Niflheim en Lucis. Lucis is in het bezit van het allerlaatste kristal op de planeet Eos. Deze kristallen zijn extreem krachtig en beschermen Lucis tegen vijandelijke krachten door een magisch schild over het rijk te creëren. Niflheim is echter al een hele tijd bezig om andere rijken in te nemen en Lucis is het volgende doel. Er lijkt echter vrede op komst door een deal tussen de twee rijken. Lucis geeft alles buiten de stadsburen van Insomnia aan Niflheim en prins Noctis gaat trouwen met Lunafreya om de vrede te bezegelen.
Net als de andere twee films werd de CGI uit Kingsglaive enorm geprezen door zowel de critici als de consument. Wat vooral opvalt is dat fans van de games en gamewebsites de film over het algemeen wel kunnen waarderen. Het is zoals ik al eerder zei een goede aanvulling op de lore uit Final Fantasy XV en het verhaal wordt er een stuk indrukwekkender van. De personages, en dan in het bijzonder de vader van Noctis, koning Regis, zijn memorabel. Ook de stemacteurs zijn weer van hoog niveau, waaronder Aaron Paul (Breaking Bad) en Sean Bean (Boromir uit LOTR). Echter, wat leuk is voor de fans van de game, is niet per se leuk voor de neutrale kijker. Deze zijn ook een stuk minder te spreken over Kingsglaive.
Het is jammer om te zeggen, maar ook Final Fantasy gaat niet altijd vrijuit op het witte doek en bevestigt de mythe dat games bijna nooit goed worden verfilmd. Final Fantasy VII: Advent Children is de beste van de drie, maar deze lift ook behoorlijk mee op het enorme succes die Final Fantasy VII als game heeft gehad. Voor de echte die-hards is het misschien leuk om de films allemaal eens te kijken, maar mijn advies is om gewoon nog eens lekker van de games te genieten.