Kun je het je nog heugen, het jaar 2015? Het lijkt wel als de dag van gisteren dat we er afscheid van namen. Het gaf ons zoveel moois, maar ook zoveel droevige momenten. Afijn, je bent er niet meer, louter in onze herinneringen. Je collega 2016 heeft het stokje overgenomen, belovend dat hij het beter zal gaan doen. Maar kunnen we daar ook op vertrouwen? Wat zeggen de statistieken? Wat zegt mijn glazen bol?

Oke, voordat je je gaat afvragen of je bij de rouwadvertenties bent aanbeland, het antwoord is nee. Noem het de melancholie die menig Facebookstatus heeft opgeroepen in mij. Mensen lijken vaak, zo aan het begin van een nieuw jaar, wat melodramatisch terug te kijken naar het vergane jaar. Terwijl je lichaam nog aan het herstellen is van de overvloed aan oliebollen, appelbeignets en liters champagne typt eenieder er naarstig op los om te laten weten wat ze heeft beziggehouden. Ook ik, verzadigd van zeker twee van de drie eerder genoemde geneugten, ga me met alle tien de vingers intact wagen aan een heus blog. Maar omdat ik al vaak als de vreemde snuiter word beschouwd ga ik niet terugblikken, maar juist vooruit.

Want 2016, als we het allemaal mogen geloven, kan een prachtjaar gaan worden voor de gamers en de techies. Het nieuwe jaar is nog jong, pasgeboren, maar heeft nu al de potentie om grootse dingen te brengen, dingen waar het vorige jaar nog net niet rijp voor was. De eerste schreden zijn al wel gezet, met name in de consolemarkt. De huidige generatie consoles begint eindelijk zijn draai te vinden. Waar bij launch een overvloed aan mensen nog vond dat de PlayStation 4 en Xbox One niet “echt next-gen” waren, heeft het tij zich gekeerd in 2015. Een trend die dit jaar voortgezet gaat worden, hopelijk.

2016 zou ook het jaar van Nintendo moeten gaan worden. Nintendo, de ooit zo gigantische entertainment-reus uit Japan, heeft zijn meerdere wederom moeten erkennen het afgelopen jaar. Het is voor mij, als iemand die is opgegroeid met een NES, vooralsnog vreemd om te aanschouwen hoe deze ‘reus’ in de schaduw is komen te staan door een gebrek aan inzicht. Maar 2016 wordt anders! De toekomst is dichterbij dan we denken en Nintendo gaat deze verschaffen, als we de Japanse producent mogen geloven. Ook al weten we er nog zo goed als NiX van af, de nieuwe console zal de pijnlijke nederlagen van de Wii en Wii U laten aanvoelen als louter schaafwondjes. De namen zullen eindelijk hun uiteindelijke nut vervullen, want zodra de NX ten tonele zal verschijnen zullen we volgens Nintendo over de vorige generatie consoles alleen nog maar zeggen: Nintendo Wie?

Het nieuwe jaar zal ook het jaar moeten worden van Sony, het bedrijf dat nu al mag genieten van de leiderstrui in het console-klassement. Buiten enkele heerlijke exlusives om heeft Sony nog een troef in handen, namelijk de PlayStation VR. Virtual reality is big business en Sony zet al zijn chips op dit fenomeen in. Nadat ook ik dit stukje elektronica van Sony’s renstal heb mogen ervaren kon ik alleen maar jubelen, maar gematigdheid is op zijn plaats. Het is makkelijk om je te laten meeslepen in de ervaring, jezelf blindstarend op het onbegrijpelijke. Op het moment dat je ondergedompeld wordt in de wereld van VR gaat de virtuele wereld voor je open. Maar later, veel later in mijn geval, ga je je afvragen hoever je in die wereld bent gewandeld. En dan besef je je dat je slechts enkele stapjes hebt gezet. Je weet eigenlijk niet eens hoe groot die wereld is. Het zou niet voor het eerst zijn dat de ogenschijnlijke ‘must have’ snel vervalt in een hebbedingetje. 3D-tv ging VR al voor. Waar iedereen ineens een joekel van een 3D-tv moest hebben, lijkt niemand meer zin te hebben in bankhangen met een brilletje op.

De mate van succes lijkt afhankelijk te zijn van de volgende formule: prijs + content. Deze formule lijkt vooral in deze tijd de grootste bottleneck te vormen bij de steeds kritischer wordende consument. Hoe mooi iets ook oogt, als het te duur is of te weinig vermaak biedt dan is het ronduit k*t. Het is een les die talloze ontwikkelaars van games het afgelopen jaar hebben moeten leren. Neem een uitgever als EA, die momenteel bij de gamers te boek staat als een stelletje geld graaiende wolven die je een bot voorhouden waar je het vlees bij mag kopen. Ook Sony dient hier met de VR voor te waken. Hoe mooi dat futuristisch ogende brilletje ook oogt, als de content- en prijsverhouding de aanschafprijs ervan niet kan rechtvaardigen heb je kans dat je troefkaart wordt weggecijferd.

De achterblijver in het rijtje lijkt in 2016 Microsoft te zijn, die tot op heden nog niets heeft kunnen presenteren wat we nog niet hadden. Sterker nog, het bedrijf heeft de pech dat het keuzes heeft gemaakt waar men nu nog de nasleep van ervaart. Een verre van vlekkeloze start met de Xbox One, een te dure camera waar de functionaliteit alleen maar minder van wordt, het zijn slechts twee voorbeelden van pijnlijke missers. De Elite Controller is een pleister op deze grote open wond, een pleister die verre van ideaal is om deze te bedekken. HoloLens had hier meer succes in kunnen hebben, maar voor zover ik nu zie gaat dit project niet meer verschijnen in 2016, als het nog ooit verschijnt. Nee, het lijkt er vooralsnog op dat Microsoft de status heeft van een hardloper die tijdens de start een flinke val heeft gemaakt. Terwijl hij zijn grootste rivaal Sony al aan de horizon ziet verdwijnen, beseft hij dat deze niet meer in te halen valt en spaart zijn krachten voor de tweede ronde. En Nintendo, die zit nog in de kleedkamer te bedenken welke hardloopschoenen hij aan zal trekken.

Terugkijkend naar wat er zojuist beschreven is lijkt het er allemaal op dat het twee kanten op kan gaan, wat best logisch is uiteraard. Het liefst zou ik laaiend enthousiast zijn, maar de geschiedenis heeft me geleerd gematigd te zijn, en ik ben daar niet alleen in. Ook dit is iets waar menig ontwikkelaar en uitgever leer uit zal moeten gaan trekken, iets wat Ubisoft met games als Watch_Dogs en Assassin’s Creed Unity bijvoorbeeld al heeft moeten ervaren. Ook 2016 zal het jaar worden waarin consumenten zich niet meer laten bedotten door holle uitspraken en beloftes van gouden bergen. De consument is niet meer van gisteren en weet intussen dat reclamecampagnes met een korrel zout genomen dienen te worden. Niets is wat het is, tot het eindproduct voorgeschoteld wordt.

Misschien is dat ook de reden dat enkele uitgevers hun game slechts enkele maanden voor release pas demonstreren. Persoonlijk kan ik daar best mee leven, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen het geduld heeft om te wachten op een aankondiging. Gamers willen het liefste nu al weten wat er het hele jaar gaat verschijnen, maar we willen ook iets zien wat representatief is, en geen geoptimaliseerde demo. We willen meer, mooier, groter en feilloos, en we willen het nu! Gamers, het blijven soms aparte mensen.